سبز

بی مقدمه

ما به خودمان رحم نمی کنیم.

 ما آدم های امروزی ،آدم هایی که در غوغای پیشرفت تکنولوژی بدنیا آمده ایم ، ما آدم های امروزی که برای خندادنمان از همه ی ابزار ها باید کمک گرفت ، ما آدم های عجیب و غریب امروزی که به خودمان رحم نمی کنیم.

ما آدم هایی که اعصاب نداریم، حال نداریم. حوصله نداریم. خوب نیستیم . غریبیم. گرفتاریم. در جست جوی بدست آوردن راهی برای درامد بیشتر هستیم. ما به خودمان رحم نمی کنیم. ما با خودمان دوست نیستیم با هیچ کسی دیگر هم دوست نیستیم و به هیچ کسی دیگر هم رحم نمی کنیم. ما آدم های امروزی دست به کارهای عجیبی می زنیم.

قلب آدم هایی که دوستشان داریم را می شکنیم. دست کسانی که به کمک احتیاج دارند را نمی گیریم. ما زرنگی می کنیم. ما دروغ می گوییم. ما به حرف هایی که خوب و قشنگ نیستند می خندیم. ما با آدم هایی که شوخی های زشت می کنند راحت تریم .

ما به خودمان رحم نمی کنیم. ما آدم های عجیبی هستیم این روزها. گاهی وقت ها با یک جمله ی ساده ی عجب حق با تو است ، یا متاسفم که این طورشد، یا، یک راه حلی برایش پیدا میکنم. می شود راه یک بحث و دعوا را ببندیم اما ترجیح میدهیم صدایمان را توی سرمان بیندازیم و از جمله های دیگری استفاده کنیم؛ تو غلط کردی، تو بیخود میکنی، تو اصلا کی هستی، به خودم مربوط است... این حرفها روح خودمان و آدم هایی که اطرافمان هستند را مخدوش میکنند و ما هم این را کاملا می دانیم.

ما به خودمان رحم نمی کنیم ما آدم های امروز عجیب. می دانیم رفتارمان اشتباه است اما به این رفتار اشتباه افتخار می کنیم. ما آدم های عجیب و غریب امروز جدید، هیچ کسی را برای خودمان نگه نمی داریم.

ما به خودمان رحم نمی کنیم، ما آدم های پیشرفته امروزی می خواهیم با حرفایی که خوب نیست به دیگران یاد بدهیم که حرف خوب بزنند، می خواهیم با کتک کاری و ناسزا یاد بدهیم کتک کاری و ناسزا خوب نیست. ما خیلی ضعیف شدیم. ما خیلی سطحی شدیم . ما خیلی عقب افتادیم ما چرا رشد نمی کنیم؟

ما به خودمان رحم نمی کنیم و انتظار داریم دیگران حقوقمان را رعایت کنند. انتظار داریم دیگران به ما رحم کنند.

ما آدم های امروزی عجیبی هستیم.